Komentar: Aneksija

CEO vek izmiče od Podgoričke skupštine i ujedinjenja Crne Gore i Srbije, čiji suživot je trajao bez prestanka do 2006, kada su Crnogorci rešili da obnove državnost Montenegra. Do tada su oba ova događaja slavljena, a i sama Vlada Crne Gore godinama finansirala te proslave. I nije se "znalo" da je 1. decembra Crna Gora "nestala" sa svetske mape, sve dok ovih dana nisu progovorili zvaničnici i saopštili da je Kraljevina Crna Gora doživela "tragičnu aneksiju od strane Srbije"?!

I krenula je kuka i motika montenegrinska da udara po Srbiji, nijednom rečju ne osudivši okupatora - Austrougarsku, kao ni one kasnije. U Prvom ratu, avgusta 1916. artiljerija Austrougarske monarhije tukla je iz Boke razarajući crkvu kapelu na Lovćenu, koju je 1925. obnovio tadašnji jugoslovenski kralj, inače unuk kralja Nikole I Petrovića, Aleksandar Karađorđević. I danas niko to da pomene! Ni poslednji crnogorski monarh nije ovih dana na dobrom glasu, jer je objavljujući rat velikoj monarhiji poručio Crnogorcima: "Austrija je objavila rat našoj dragoj Srbiji, objavila ga je nama, objavila ga je Srpstvu i cijelom Slovenstvu!"

Sto godina kasnije nekakav Crnogorski pokret od Beograda zbog "aneksije" traži obeštećenje za crnogorsku ekonomsku propast! Upravo je ta Srbija prihvatila hiljade kolonista iz katunskih bespuća, prva priskočila u pomoć braći nakon zemljotresa 1979. Danas u takvoj Srbiji živi još jedna Crna Gora, čiji građani su ravnopravni. A to u CP ne žele da znaju.

Sreća je, ipak, što većinska Crna Gora okreće leđa zluradim tračevima, pa uprkos zabranama i pritiscima slavi ove događaje. I sledi reči Nikole I: "Na našoj su strani Bog i pravda!"