KOMENTAR: Ćirilica

ZBOG čega je ustavna odredba o ravnopravnosti pisama neobavezujuća u Crnoj Gori? Ćirilica, za razliku od favorizovane latinice, ima samo status dozvoljenog pisma.

Posle donošenja Ustava 2007, u kome je crnogorski promovisan kao "službeni jezik", nazivi institucija, škola, putokazi, ispisani su latinicom. Na njoj su i računi. Latinica je postala pismo crnogorskog jezika, da bi se razlikovao od originala - srpskog, koji se ograničio na ćirilicu.

Ako, recimo, tražite da vam lična karta bude napisana na srpskom, po Zakonu o ličnim ispravama, ime i prezime biće upisani ćirilicom, a ostali podaci latinicom. Uterivači novog crnogorskog identiteta doveli su do toga da u Crnoj Gori nećete naći autora koji se drži srpskog jezičkog identiteta da svoje delo štampa latinicom, a ni obrnuto.

Pročitajte još - Ćeranje ćirilice iz Crne Gore

U Crnoj Gori učinjeno je nasilje nad srpskim jezikom, istorijskim kontinuitetom i nasleđem. Otud i reakcija gimnazijalaca iz Bjelopavlića, koji su na dan škole preko transparenta poslali jasnu poruku državnim organima - Sveti Petre, kaljaju ti lice, tvoja škola nema ćirilice!

Njihov revolt ima posebnu težinu, jer čuvaju uspomenu na 14 učitelja iz tog kraja od pre jednog veka, iz vremena Austrougarske. Okupator je naredio i da se u crnogorske škole, umesto ćirilice, uvede latinica, a da se iz programa izbace junačke pesme i srpska istorija. Tome se odlučno, podnošenjem otkaza, suprotstavila grupa učitelja iz Bjelopavlića, zbog čega su uhapšeni i stavljeni pred vojni sud.

Stotinu godina kasnije u Crnoj Gori se dešava nešto slično. Autori koji se služe ćirilicom tretiraju se kao srpski nacionalisti i potencijalni neprijatelji države, a oni drugi kao rodoljubi koji su postali vlasnici čitanki, državnih službi, žirija i nagrada.