Komentar: Fanatici

VREME će utvrditi da li je Salman Abedi, mladić koji je tek zašao u treću deceniju života, rođen u mančesterskom porodilištu, čiji su roditelji iz Libije došli u Britaniju da sebi i svojoj deci obezbede šansu za bolji život, "usamljeni osvetnik" ili "vojnik džihada". Ali, to će biti samo fusnota na stranici istorije posvećenoj terorizmu.

Kako je od dečaka koji je pohađao engleske škole, upisao Salford univerzitet, stavljao šal Mančester junajteda i odlazio na utakmice fudbalskog tima svog rodnog grada, stigao dotle da u ranac stavi bombu ispunjenu ekserima sa željom da ubije, povredi, osakati što više klinaca na nekom muzičkom hepeningu, dece koja nisu stigla ni da nauče ko je i šta je Islamska država ili džihad?

Sećate se Moameda Lauaježa Bulela, Tunišanina kojem je Francuska država dala stalni boravak i koji je godinama bio deo zapadnog društva, da bi onda seo u kamion, uleteo među šetače u Nici i ostavio krvavi trag dug stotinama metara i 86 leševa iza sebe. A imena Salama Abdeslama, rođenog u Briselu, ili Abdelamida Abauda, koji je svet ugledao u Amsterdamu, označenih kao najodgovornije za napade u Parizu novembra 2015. gde je ubijeno 137 osoba?

Sve ih povezuje ili zapadno mesto rođenja ili život u delu sveta gde su ovozemaljske vrednosti važnije od ideologije smrti i žrtvovanja. Pa, ipak, svima je islamski fanatizam bio bliži.

Salman je znao da će ga bomba iz njegovog ranca razneti. Da li se i nadao da će što više žrtava oko njega značiti sigurniji odlazak u raj i da je život tek usputna epizoda - znao je samo on. Ratnici "svetog rata" danas u njemu vide uzor, koji garantuje samo jedno - da sve službe ovog sveta nisu dovoljne da zaustave ovakva zverstva i da krv u Mančesteru nije poslednja koja će se proliti.