Ustav brani i Rezoluciju

ČINjENICU da SAD i dalje rade na urušavanju srpske teritorije potvrđuje i izjava bivšeg zamenika šefa CIA za Balkan Stivena Mejera. On je izjavio da će se proces promene granica na Balkanu nastaviti i ubuduće, istakavši pre svega područje Srbije (KiM). Slične izjave upućuju i predstavnici proameričkih struktura u EU među kojima su najučestalije upravo poruke zvaničnika britanskog ministarstva spoljnih poslova kao i evropskog poslanika Ulrike Lunaček o neophodnosti da i Srbija prizna kosovsku nezavisnost. Cilj tih izjava je vršenje političkog pritiska na srpske vlasti da ubrzaju proces zaokruživanja lažne kosovske državnosti.

Poslednja prepreka takvom američkom scenariju je upravo važeći Ustav Republike Srbije, koji je potvrdio privrženost naše države poštovanju Rezolucije 1244 i njenoj punoj implementaciji. Ni samo sklapanje Briselskog sporazuma u aprilu 2013. godine ne može samo po sebi da eliminiše Rezoluciju 1244, iako je i to bio američki pokušaj njene degradacije. Briselski sporazum ne proizvodi takav efekat jer je pre svega reč o pravno-političkom aktu iz kojeg ne proizilaze nikakve pravne posledice za Srbiju jer je neustavan. Ujedno, kao što sam već gore istakao, Rezolucije SB UN su prema Povelji UN akti sa najvišim pravnim autoritetom pa tako ne podležu uticaju ostalih međunarodnih ugovora i političkih sporazuma. Jedino promenom državnog ustava, a time i naknadnom legalizacijom Briselskog sporazuma, odredbe Rezolucije 1244 izgubile bi smisao, čime bi se stvorio i eventualni pravni osnov za njeno potpuno ukidanje.

U zaključku ističem da je i nakon punih 17 godina Rezolucija 1244 "živ" međunarodni akt sa nespornim obavezujućim karakterom za sve države članice UN. Kao takva ona obavezuje i organe UN da se pridržavaju njenih načela i pružaju svu neophodnu podršku u procesu rešavanja pitanja KiM. Svaki dalji sporazum ili dogovor u okviru rešavanja pitanja KiM mora biti donešen u procesu pregovora ispred UN i u okvirima Rezolucije 1244 i odobren od strane Saveta bezbednosti UN. Isto tako ističem i da je odluka o daljem postojanju Rezolucije 1244 u rukama same Srbije; od naše države zavisi da li će voditi politiku poštovanja Rezolucije i svim diplomatskim sredstvima insistirati na njenom sprovođenju ili će krenuti putem degradacije sopstvenog teritorijalnog integriteta, a time i negacije sopstvene državnosti.

Nesumnjivo je da je Rezolucija 1244 jedan od retkih dokumenata koji je donet upravo sa namerom očuvanja suvereniteta i teritorije jedne države članice UN, čime ona potvrđuje jedan od najosnovnijih principa međunarodnog prava - princip nepovredivosti teritorijalnog integriteta i zaštite državnih granica. Kao takva ona predstavlja nesumnjivu diplomatsku pobedu Srbije tokom ratne 1999. godine. Njen univerzalni značaj ogleda se u tome da je ona odraz pobede međunarodnog prava nad politikom sile i dvostrukih standarda. Rezolucija 1244 i posle 17 godina sačuvala je svoj trajni značaj i postala integralni deo izvora međunarodnog prava.