Draško Todorović: Istina o SPC u Cirihu

UPRAVNI odbor Dobrotvorne fondacije pravoslavnih hrišćana (HOKS), švajcarske humanitarne organizacije koja deluje pod okriljem Srpske pravoslavne crkve, 24. novembra 2016. odlučio je da se distancira od Eparhije austrijsko-švajcarske, oličene u ličnosti episkopa Andreja (Ćilerdžića), i da o tome izvesti patrijarha srpskog Irineja, počasnog predsednika ove organizacije.

Pošto mi je ukinuta mogućnost da preko medija naše Crkve, kako u dijaspori, tako i u otadžbini, demantujem neistine koje je izneo episkop Andrej u hramu Svete Trojice u Cirihu, čiji su ktitori vernici iz cele Švajcarske, među kojima i ja, kao prvi (od 1969. godine) i dugogodišnji sveštenik SPC u Švajcarskoj i kao osnivač i prvi predsednik organizacije HOKS, osećam obavezu da obelodanim istinu o tome ko je odgovoran za neizmernu moralnu i materijalnu štetu nanetu integrisanoj srpskoj zajednici u Švajcarskoj.

Vladika Andrej svojim dolaskom u Eparhiju austrijsko-švajcarsku 2014. godine uspeo je da završi ono što su njegovi prethodnici na neprimeren način više od 20 godina pokušavali - da uništi matičnu Crkvenu opštinu SPC u Švajcarskoj i njene strukture, godinama jedinstveni primer za uspešnu integraciju naše Crkve u inoslavnom svetu.

Ne samo da su ovim postupkom uništene decenijama mukotrpno građene duhovne, administrativne, finansijske, prosvetne i društveno-kulturne strukture Crkvene opštine Svete Trojice u Cirihu, nego je izgubljen i crkveni centar. On obuhvata kapelu Svete Petke, istorijsku biblioteku "Katarina Jovanović", salu za prijeme, kancelarije, učionice, sobe i svešteničke stanove, kao i reprezentativnu zgradu u jednom od najelitnijih kvartova Ciriha, iznajmljenu još 1973. od Evangelističke-reformirane crkve po veoma povoljnim uslovima.

Pored toga, ozbiljno je doveden u pitanje opstanak organizacije HOKS, jedinstvene humanitarne organizacije SPC, i institucije švajcarskog prava. Ona je svoj ugled sticala u vihorima rata devedesetih godina na prostorima bivše Jugoslavije, kada je ogromnom humanitarnom akcijom propagirala suživot u miru, multikulturalnost i multikonfesijalnost po ugledu na pravno urređenu i mirotvornu Švajcarsku.

U saradnji sa svojim partnerima, humanitarnim organizacijama iz Evrope i sveta, kliničkim centrima u Srbiji bile su obezbeđene tone lekova, a hrana je dostavljana hiljadama socijalno ugroženih građana. Samo u Beogradu za vreme rata podeljeno je dva miliona toplih obroka. Bilo je to svedočenje hrišćanske milosti i autentičnih vrednosti hrišćanske vere. Veliko razumevanje i podršku radu HOKS pružao je počivši patrijarh Pavle, a ništa manje i episkop šabački Lavrentije.

Šta je onda razlog za takav nehrišćanski i nepravoslavni postupak episkopa Andreja?

Aktivno učešće i saodgovornost vernika u materijalnom poslovanju, kao i transparentnost i finansijska kontrola kao najvažnija dostignuća naše Crkvene opštine i organizacije HOKS, već duži niz godina predstavljaju kamen spoticanja episkopima SPC.

Najpre je to bio slučaj sa vladikom Konstantinom (Đokićem), koji je i suspendovan, zapravo smenjen, zbog brojnih finansijskih malverzacija. Slično je bilo i sa episkopom bačkim Irinejem (Bulovićem), koji je prethodno obavljao dužnost administratora austrijsko-švajcarske eparhije. Isti pristup ima i sadašnji episkop Andrej, koji je postao izvršilac prevare vernika.

Postkomunistička ideologija, svojstvena zemljama u tranziciji, posebno je u Srbiji negovateljka principa otuđivanja novca vernika od njegove namene. Ona je, nažalost, i pojedinim episkopima SPC jedina prihvatljiva. Crkvena opština Svete Trojice i njene strukture crkvenog i građanskog prava Švajcarske i na kraju Fondacija HOKS postale su trn u oku mnogima, i to na štetu prve generacije Srba i integrisane srpske zajednice u Švajcarskoj i našeg naroda u Srbiji i svetu.