Kačavenda napušta svoj tron

EPISKOP zvorničko-tuzlanski Srpske pravoslavne crkve, Vasilije (Kačavenda) (74), najkasnije do majskog zasedanja Svetog arhijerejskog sabora SPC, trebalo bi da se povuče sa trona te eparhije, saznaju "Novosti" u krugovim bliskim Patrijašiji.

Sinod je, kako smo saznali, o Kačavendinom povlačenju raspravljao na sednici koja je održana u utorak i koja je bila neka vrsta proširene crkvene vlade. Osim članova Sinoda, u radu te sednice učestvovali su mitropolit crnogorsko-primorski Amfilohije i vladika zahumsko-hercegovački Grigorije.

Još nema zvaničnih informacija o tome da li se Kačavenda povlači po sopstvenoj želji ili, eventualno, na insistiranje crkvene vlade. Prema nepotvrđenim informacijama, većina članova Sinoda SPC zatražili su da Vasilije ode sa trona najkasnije do kraja godine, ali da je on "napisao molbu da ostane do majskog Sabora SPC naredne godine".

Kakav je definitivan dogovor postignut, na sednici kojoj je, na poziv Sinoda, prisustvovao i vladika Kačavenda, za većinu upućenih i nije toliko važno, "jer je izvesno da bi arhijereji, već u maju, mogli da izaberu njegovog naslednika".

Kačavenda je hirotonisan 1978. godine i došao je na mesto vladike Longina (Tomić), koji se povukao godinu i po ranije u manastir Tavnu.

Kačavenda je bio sekretar vladike Longina (Tomić). Navodno, u to vreme, među tadašnjim arhijerejima za izbor Kačavende za vladiku, pored ostalih, nije bio tadašnji episkop raško-prizrenski Pavle, potonji patrijarh srpski. To, međutim, nije bila prepreka da Kačavenda dođe na čelo eparhije, čije je sedište, do rata, bilo u Tuzli. Od početka rata do danas je u Bijeljini, u raskošnom dvoru, u okviru manastira Svetog Vasilija Ostroškog, koje on "krsti" kao "privremeno sedište episkopa". Jedini je vladika u SPC, koji se nije vratio, posle rata, na svoje predratno mesto stolovanja. I pre rata, njegov vladičanski dvor bio je jedan od najraskošnijih i najluksuznijih u SPC.

Kačavenda je, nesporno, dosta radio na obnovi i izgradnji novih bogomolja u Eparhiji zvorničko-tuzlanskoj posle rata, i u RS i u delovima koji pripadaju Federaciji BiH. Značajnu ulogu, godinama, ima je u radu međureligijskog veća u BiH. Svesrdno je pomogao u uvođenju verskih službenika u vojsku na levoj obali Drine. Bivši predsednik RS Mirko Šarović, potpisao je ukaz kojim mi ga je proizveo u čin đenerala VRS. Opšte je poznata njegova podrška nekadašnjem rukovodstvu RS sa Pala. U svojim knjigama kritikovala ga je, svojevremeno, bivša predsednica RS, dr Biljana Plavšić, kojoj kao ni drugima, koju su govorili negativno o njemu, uglavnom, nije direktno odgovarao.

Posle smrti patrijarha Pavla Kačavenda je slovio, istina nezvanično, za jednog od najozbiljnijih kandidata, jer je isticana moćna "bosanska linija" u SPC, navodno, pod njegovom "dirigenstkom palicom". U javnosti je, poslednjih godina, dosta govoreno i pisano o njegovoj sklonosti ka luksuzu i u bogomoljama i privatnim odajama koje on koristi.

- Ništa neću, od toga, odneti u grob - odgovarao je najčešće vladika Vasilije.

Nesporno je da je reč o čoveku, koji, na levoj obali Drine, godinama i decenijama slovi za jednog od najuticajnijih i najmoćnijih. Iza njega su mnogobrojne crkve i manastiri, koje je podigao od Ozrena do Majevice i Romanije, kraj Drine i Save. Takvim podvizima može da se pohvali retko koja eparhija u SPC. Zato se i odluka o njegovom eventualnom povlačenju očekuje sa velikom znatiželjom.