POZORIŠNA KRITIKA: Hamlet, naš savremenik

Paolo Mađeli, nama vrlo dobro poznat (radio i živeo u Srbiji), na jubilarnim, 70. Dubrovačkim letnjim igrama danski dvor Elsinor postavio je na mestu, koje mu je u Dubrovniku najbliže - na tvrđavu Lovrjenac. Da podsetimo: od dosadašnjih 13 Hamleta, srpski glumci su bili Jovan Milićević i Zoran Ristanović (red. Marko Fotez), Petar Kralj (Denis Keri) i Lazar Ristovski (Jirži Mencl).

Mađelijevog neodlučnog studenta iz Vitemberga igra Frano Mašković, pomalo prestar za studenta, osim ako mu preterano mudrovanje nije omelo studiranje. Mašković je odličan, slojevit, ludo/pametan, i obratno, i sve to čini vrlo zabavno. Ofelija (Anđela Ramljak), takođe je moderno neurotična, pa njen sunovrat sa hridina Lovrijenca (sugestivan video-rad Ivana Marušića Klifa) deluje gotovo katarzično. Krivci, Hamletova majka i kraljica, Gertruda (Nina Violić) i stric/kralj Klaudije (beogradski đak, Milan Pleština) bili su najzabavniji od svih: otuđeni, bezosećajni, botovi sa zadatkom, ohladili su bitno celo događanje, koje je Hamletovim kolebanjem i opštom intrigom, podsetilo na komedije Marina Držića, čije neopravdano odsustvo na jubilarnim Igrama najavljuju putujući glumci iz Hamletove "Mišolovke" objavom publici da je Držić umro, pa joj izjavljuju saučešće!

Ermin Bravo, kao Horacije, bio je nenadano ravan, a Nikša Butijer, Polonije, dubrovački gospar, kao iz pera Iva Vojnovića.

Izvrsni scenski dizajn (Lorenco Banci), mudra dramaturška intervencija Željke Udovičić Pleštine i kostim Lea Kulaša, uz divnu muziku Ljupča Konstantinova uveličali su ovaj glamurozni doživljaj dekonstruisanog Šekspira, kroz prizmu doba ratova i spina, u kome normalno više nije opcija, o kojoj se raspravlja.