POGLED ISKOSA: Eros i Tanatos Dragana Dimića

Gradska galerija Požega je jedna od retkih ustanova u Srbiji iz koje nisu proterani stari mediji, jer slikari, vajari, crtači i grafičari više ni izvan prestonice nemaju gde da izlože radove. U Požegi se do 28. februara može videti mala retrospektiva crteža i skulptura slikara Dragana Dimića.

Umetnik je rođen u Crnoj Travi 1953. godine, završio je u Skoplju Pedagošku akademiju (likovna grupa) i bio primljen na drugu godinu Fakulteta likovnih umetnosti u Beogradu, na kome je diplomirao i završio postdiplomske studije. Na svom više od 40 godina dugom stvaralačkom putu prošao je kroz dvanaest faza ili ciklusa, od kojih su najupečatljiviji “Tuđi snovi”, “Iz šupljeg u prazno”, “Prelamanje”, “Čađ i pozlata” i “Maske”. Dimić je dobar crtač, mada ga i njegove slike izlagane u Užicu povodom 20 godina rada i u Galeriji “Stara kapetanija” 1993. godine predstavljaju kao nadarenog umetnika. U Požegi je izložio i skulpture u drvetu, kamerne forme, kojima se skorije bavi. Na njima su likovni tragovi, zapisi, urezi, “črte i reze”, plitki ili reljefni, koji šamanski obeležavaju jednostavne geometrijske forme. Takva linearnost uspostavlja odnos prema crtežu, skulptura postaje oprostoreni crtež.

Pročitajte još - POGLED ISKOSA: Od realnog do metafizičkog

Umetnost ovog stvaraoca iskazuje se u dijalektici smene stilova i poetika. Od ranih slika realističkog tipa, Dimić stalno uvodi promene, krećući se i ka ornamentalnom i apstraktnom. Njegovi su radovi svedočenje o borbi tela (slike) i duše. Iz tih negacija prethodno dosegnutog, samo bi umetnost trebalo da je na dobitku. Posle realizma crtač i slikar ulaze u tokove fantastične umetnosti i to su verovatno njegovi najbolji radovi. Posle groteski, maski i užasa balkanskog mraka kojima je duboko zadro i u estetiku ružnog, Dimić otkriva slatki svet arkadijskom svetlošću okupanih srećnih kupačica, lepih aktova u vrtu nekih starih sećanja. Umetnik je najbolji tamo gde je izazov telesni, erotski, gde treba sukobiti lepo i ružno, Eros i Tanatos, čađ i pozlatu, krik orgazma i ropac umiranja. Povodom izvorne seksualnosti Dimićevih devojaka-nimfeta, koje se spremaju za svoje “posvećenje proleću” i izlazak na svetlost, treba imati na umu da je slikanje, a verovatno i crtanje, erotski čin, sokovi umetnosti trag su Erosa, a on je bog, erotika a ne pornografija uvek je i sakralna. Uočava se da je Dragan Dimić pažljivo slušao pouke Dragana Lubarde, profesora večernjeg akta na Likovnoj akademiji. Zato njegovi crteži i skulpture nose tragove struganja, posnosti (kao Lubarda kaže “Ne posno od masnog, već posno od posnog”), što u crtačkoj praksi znači i manjak naracije, udaljenje od literature, a višak izvođački duboko doživljene materije dela.