Za ugled ćirilice

ĆIRILICA nije pitanje naše prošlosti već i sadašnjosti i budućnosti. Novi predlog zakona samo redefiniše odnose između službene i javne upotrebe, konkretizuje i pojednostavljuje nedovoljno jasna mesta u postojećim odredbama, a u domen privatnog, neformalnog i neslužbenog niti zadire niti bi to smelo da se desi - istakao je u četvrtak profesor Filološkog fakulteta Aleksandar Milanović, prilikom predstavljanja Predloga za izmenu i dopunu zakona o službenoj upotrebi jezika i pisma, u Ministarstvu kulture i informisanja.

Ove predloge pripremila je Radna grupa ministarstva, u koju su uključeni predstavnici Odbora za standardizaciju srpskog jezika. O merama čiji je cilj bolje regulisanje statusa ćirilice u javnom saobraćaju, njeno promovisanje, negovanje i zaštita kao pisma koje leži u temeljima naše kulture, govorili su ministar Vladan Vukosavljević, kao i ostali članovi grupe: dr Veljko Brborić, šef Katedre za srpski jezik Filološkog fakulteta u Beogradu, profesor ovog fakulteta dr Miloš Kovačević, dr Sreto Tanasić, profesor Filozofskog fakulteta u Nišu i posebni savetnik ministra kulture i informisanja dr Dragan Hamović.

- Predlozi ni u kom slučaju ne podrazumevaju restriktivne mere ni odredbe koje bi ugrozile bilo čiju slobodu izbora, i prvenstveno se odnose na stimulisanje upotrebe ćirilice, recimo na davanje popusta firmama za isticanje javnih ispisa na ćiriličnom pismu - rekao je Vukosavljević.

Predložene izmene i dopune zakona, kako je naglašeno u obraćanju medijima, prevashodno regulišu službenu upotrebu ćiriličnog pisma, sa ciljem da podstaknu preferiranje ćirilice kao bitnog elementa na kome počiva naša kultura, te vraćanje digniteta ćirilici i srpskom jeziku, što znači i vraćanje digniteta srpskoj kulturi. Napomenuto je da se radi o merama koje stimulišu upotrebu pisma koja odavno predstavlja zakonsku obavezu u službenoj, zvaničnoj komunikaciji.

Deo prašine koja se bezrazložno podigla u medijima proističe upravo iz nepoznavanja Ustava Republike Srbije, kojim je upotreba ćirilice kao jedinog službenog pisma, propisana decenijama, smatraju članovi Radne grupe.

Novost bi, ipak, naglasio je Hamović, predstavljalo uvođenje stručnog tela, Saveta za srpski jezik, koje bi se jezičkom politikom bavilo na državnom, odnosno na nivou Ministarstva.

Profesor Tanasić je takođe istakao da su se struka i država najzad susrele u mišljenju da jezičku politiku treba provoditi zajednički, te da je formiranje Saveta za srpski jezik nužnost.

NAZIVI PREDUZEĆA

PREDLOŽENIM dopunama precizno se označava pojam službene upotrebe jezika i pisma, koja se odnosi i na nazive preduzeća, robe, usluga, deklaracije, garancije, račune. Predviđa se osnivanje Saveta za srpski jezik i definiše društvena briga o službenom jeziku i matičnom pismu, dok su manjinski jezici definisani u skladu sa Evropskom poveljom o regionalnim i manjinskim jezicima.