Beogradske priče: Stari Novi Beograd

U početku beše pesak... To je početak nastanka Novog Beograda.

Cela površina današnjeg savremenog dela grada prvo je morala da bude nepregledna peščara. Razlog je bio jednostavan. Ovde su se prostirale bare i barušine, nepregledna oblast koja je bila nedostupna vekovima unazad.

U austrijsko vreme, počektom 18. veka (1717-1739), preko ove površine moglo je da se prođe samo mostom koji je bio napravljen na palisadama, trupcima duboko ukopanim u nesigurno tlo. Preko njega je vodila daščana podloga. I tako se od Beograda stizalo do Zemuna. Na mestu današnjeg Brankovog mosta nalazio se pontonski prelaz, dakle brojni čamci preko kojih je napravljen drveni, privremeni most. I tako su bila povezana dva grada.

PROČITAJTE JOŠ: BEOGRADSKE PRIČE: Stogodišnji pogled na Ušće

Pre izgradnje tog, pontonskog mosta, živo blato i pesak bili su smrtna pretnja za svakog ko bi pokušao da se probije između gustih trski na drugu stranu.

Pre Drugog svetskog rata počelo je nasipanje ove oblasti, i tada je nasut deo od današnjeg Brankovog mosta do Ušća, da bi posle rata taj posao bio vrlo temeljno nastavljen.

Pesak je izvlačen sa dna Dunava i Save. Najviše peska sa rečnog dna izvučeno je između Ratnog ostrva i centralnog toka Dunava. Potom je specijalnim cevima bio nasipan po oblasti koju danas poznajemo kao najmoderniji deo grada.

Taj sistem se zove refuliranje, odnosno nasipanje mokrim peskom. Nije to slučajno, jer se mokar pesak znatno brže sleže. Tako građevinare uskoro čeka relativno stabilna podloga na kojoj potom mogu da nastave svoj, graditeljski posao.

Istina, u nastavku dela koji su nekada pokrivale bare, stajale su plodne oranice koje su nekada obrađivali bežanijski seljaci. Vekovima su ratari iz sela Bežanija, u podnožju brega na kojem žive obrađivali njive. Taj, stabilni deo dopirao je skroz do početka barske oblasti.

Tako da nije čudno što su posle početka gradnje Bežanijci često umeli da kažu kako je "Novi Beograd, u stvari, izgrađen na zemlji bežanijskih seljaka".

Biće da ima tu neke istine.

PROČITAJTE JOŠ: Beogradske priče: Večiti rat kafedžija i pevaljki

KOMARCI

Današnjim Beograđanima je verovatno nezamislivo kako su živeli njihovi preci pre, recimo, dva veka u doba kada su novobeogradske bare bile nepregledne, a i na savskoj desnoj obali se nalazila Bara Venecija. Komarci su sigurno bili nezamisliva pošast, tim pre što nisu postojala nikakva hemijska sredstva koja bi pomogla u borbi protiv ovih krvopija.